Her yıl yaklaşık 15 milyon bebek 37 haftalık gebelik tamamlanmadan erken doğuyor ve Dünya Sağlık Örgütü’ne göre bu sayı artıyor.
Bazı ebeveynlerin yenidoğan çocuğu ağladığında korkması normal karşılanabilir. Fakat Victor’un ebeveynleri için, yaşadıkları onca şeyden sonra yenidoğan oğullarının ağladığını duymak oldukça keyifli bir deneyimdi. Annesi Michlene, Haziran 2018’de üç aylık hamileydi ve rutin kontrolü için doktora gitti. Michlene ve eşi, ikiz çocukları olacağını öğrendiğinde heyecandan çılgına dönmüştü. Fakat bu heyecan verici haberlere korkutucu bir durum eşlik ediyordu: İki keseden birinden su gelmişti ve amniyotik sıvı sızıyordu.
Tıbbi ekip maternal sepsis olasılığını değerlendirdi. Bu yaşamı tehdit edici kondisyon, vücudun enfeksiyona verdiği yanıtın kendi doku ve organlarında hasara neden olmasıyla ortaya çıkar. Tüm dünyada maternal ölümlerin %15’inden sorumlu olan sepsis, her zaman önlenemeyebilirse de risk, rutin aşıları olmak gibi enfeksiyonları önlemeye veya hızla tedavi etmeye yönelik bazı tedbirler alınarak önemli ölçüde azaltılabiliyor.
Gebelik Ekim ayında, beklenen doğum tarihinden 11 hafta önce, ikizlerden biri sepsis geliştirene ve Michlene erken doğum yapana kadar olaysız devam etti. İki hafta içinde hastalık, bebeğin vücudunu ele geçirdi ve küçük kız ne yazık ki hayatını kaybetti.
Diğer ikiz, Kudüs’teki St. Joseph’s Hastanesi’nde dünyaya geldi. Victor doğduğunda 900 gramın biraz üstündeydi. Yaşamının ilk haftalarını geçireceği GE Sağlık Giraffe OmniBed’e yerleştirildi.
Her yıl yaklaşık 15 milyon bebek 37 haftalık gebelik tamamlanmadan erken doğuyor ve Dünya Sağlık Örgütü’ne göre bu sayı artıyor. Dünya genelinde prematüre doğum, beş yaşın altındaki çocuklarda başı çeken ölüm nedeni.
Bu ilk birkaç hafta, bir yandan kaybettikleri kızlarının yasını tutarken yenidoğan yoğun bakım ünitesinin (NICU) bilinmeyen dünyasına girdiklerinden Michlene ve Tony için gerçekten çok zordu. Ayrıca ciddi tıbbi komplikasyonlardan dolayı Victor’u kucaklarına alamıyorlardı.
Tony o zamanları şöyle anımsıyor: “Victor ventilatör yardımıyla nefes alıyordu, bir borudan besleniyordu, yüzünün büyük bir kısmı kapalıydı. NICU’da bir ay geçirdikten sonra dahi onu kucağımıza alamıyorduk.”
Birçok iniş çıkışın yaşandığı bu belirsiz süreçte Michlene ve Tony, tıbbi ekibin oğullarına bakmak konusundaki yeteneğiyle teselli buluyordu. Ayrıca ikisi de önemli bir rol oynayan ekipmanlar ve teknoloji için minnettardı.
Victor’un bakımında kilit rol oynayan Dr. Hania, Michlene ve Tony’nin her fırsatta Victor ile bağ kurmak için NICU’da saatler geçirdiğini şefkatle hatırlıyor.
Dr. Hania, sekiz yıldır Giraffe OmniBed kullanıyordu ve yenidoğanın büyümesine destek olan tasarımını özellikle beğeniyordu.
Dr. Hania, “Neredeyse her şey yatakta yapılabiliyordu, böylece Victor’un hareket ettirilmesi gerekmiyordu. Bunlar prematüre bebeğin sağlığı için son derece önemli” diye ekliyor.
Victor’un hastaneden taburcu edilmesinden bu yana bir aydan daha uzun bir süre geçti ve durumu son derece iyi. Tony, “Eve ilk geldiğimizde Victor’un ağlamaları çok sessizdi” diyor. “Fakat şimdi ağlama sesleri gittikçe yükseliyor. Özellikle karnı acıktığında bundan tüm evin haberi oluyor!”